Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εβδομάδα πριν το Πάσχα (από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ μέχρι το Μ. Σάββατο) και ονομάζεται «Μεγάλη», όχι γιατί έχει περισσότερες μέρες ή ώρες από τις άλλες εβδομάδες, αλλά γιατί τα γεγονότα όπου τελούνται και βιώνονται στους Ιερούς Ναούς είναι κοσμοσωτήρια για τον άνθρωπο!
Πώς βιώνεται ο λειτουργικός χρόνος τη Μεγάλη εβδομάδα;
Η Εκκλησία από την μεγάλη της φιλανθρωπία, για να μπορέσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι πιστοί να συμμετέχουν στις Ακολουθίες, επέτρεψε από την αρχή της Μ. Εβδομάδας, να ψάλλεται ο Όρθρος της επόμενης ημέρας. (π.χ. την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Δευτέρας).
Τι τελείται τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας;
Οι τέσσερις πρώτες ημέρες μας προετοιμάζουν πνευματικά για το θείο δράμα και οι Ακολουθίες ονομάζονται «Ακολουθίες του Νυμφίου».
Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακή Βαϊων βράδυ):
Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:
α) Η ζωή του Ιωσήφ του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.
β) Το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22):
Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα.
Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):
Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
α) Των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.
β) Των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα (Λουκ. 7,47), που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο. Ψάλλεται το περίφημο τροπάριο (δοξαστικό) της Υμνογράφου Μοναχής Κασσιανής.
Μεγάλη Πέμπτη (Μεγάλη Τετάρτη βράδυ):
Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε 4 γεγονότα :
α) Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησία.
β) Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
γ) Την Προσευχή του Κυρίου, στο Όρος των Ελαιών και
δ) την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου.
Μεγάλη Παρασκευή (Μεγάλη Πέμπτη βράδυ):
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την Κορύφωση του θείου δράματος, τελείται η «Ακολουθία των Παθών» και θυμόμαστε και βιώνουμε τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη του Κυρίου και Θεού μας. Δηλαδή:
α) Τα πτυσίματα
β) τα μαστιγώματα
γ) τις κοροϊδίες
δ) τους εξευτιλισμούς
ε) τα κτυπήματα
στ) το αγκάθινο στεφάνι και κυρίως την
ζ) Σταύρωση και
η) τον θάνατο του Χριστού μας.
Μεγάλο Σάββατο (Μεγάλη Παρασκευή πρωϊ και βράδυ):
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωϊ γιορτάζουμε:
α) την Ταφή Του Κυρίου και
β) την Κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς. Έτσι Μεγάλη Παρασκευή το πρωϊ (ημερολογιακά), τελούνται οι εξής ακολουθίες: Ακολουθία των Μεγάλες Ωρών και στις 12.00 το μεσημέρι της Αποκαθηλώσεως, δηλαδή την Ταφή Του Κυρίου από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας και το Νικόδημο τον Φαρισαίο, μέλος του Μ. Συμβουλίου και κρυφό μαθητή του Κυρίου.
Την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ (ημερολογιακά) ψάλλονται τα Εγκώμια και έχουμε την περιφορά του Επιταφίου!
Κυριακή του Πάσχα (Μ. Σάββατο πρωϊ και νύχτα από τις 12.00 π.μ):
Το Μεγάλο Σάββατο (ημερολογιακά) το πρωϊ, έχουμε την λεγόμενη «1η Ανάσταση», δηλαδή το προανάκρουσμα της Αναστάσεως που μεταδίδουν οι ύμνοι και της προσμονής της λυτρώσεως όλης της κτίσεως από την φθορά και τον θάνατο!
Το Μεγάλο Σάββατο στις 12.00 (δηλαδή ουσιαστικά την Κυριακή), έχουμε την ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου μας, την ήττα του θανάτου και της φθοράς και την αφή του Αγίου Φωτός στον κόσμο από το Πανάγιο Τάφο.
Κυριακή του Πάσχα στις 11.00 π.μ. ή το απόγευμα, τελείται ο «Εσπερινός της Αγάπης», όπου σε πολλές γλώσσες διαβάζεται το Ιερό Ευαγγέλιο και διατρανώνεται παγκοσμίως η νίκη του θανάτου και η εποχή της Καινούριας Διαθήκης, της χαράς και της Αναστάσιμης ελπίδας.
Ποιο είναι το βαθύτερο νόημα των Παθών και της Αναστάσεως για όλους εμάς τους Πίστους;
Οι πιστοί βιώνουμε τα πάθη και την ανάσταση του Χριστού συμμετέχοντας ενεργά σε αυτά με «συμπόρευση», «συσταύρωση» και «συνανάσταση»! Ο Χριστός με την θέληση του (εκουσίως), έπαθε και ανέστη για να σωθούμε όλοι εμείς! Αυτό σημαίνει ότι δεν λυπούμαστε «μοιρολατρικά» για το Πάθος του, αλλά για τις δικές μας αμαρτίες και αφού μετανοιώνουμε ειλικρινώς μπορούμε την αντικειμενική σωτηρία που χάραξε ο Χριστός να την κάνουμε και υποκειμενική – προσωπική σωτηρία!
πηγή: μητρόπολη Βεροίας
Oι μαθητές της Β Λυκείου του Λυκείου Πολυδρόσου με την θεολόγο καθηγήτριά τους κ.Ευσταθία Ψαρογιώργου μαγείρεψαν 30 μερίδες , για τους πτωχούς της ενορίας μας .
Ευχόμαστε στα παιδιά ο Σταυρωθείς και Αναστάς Κύριος μας να τους χαρίζει υγεία, δύναμη και πρόοδο στον νού και την καρδιά.
Καλό Πάσχα.
Στον ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Πολυδρόσου Χαλανδρίου πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή 14 Απριλίου 2019, η τελευταία ομιλία του Βασίλη Τσαμπρόπουλου της σειράς «Θεός & Μουσική».
Την μουσικοφιφιλολογική εκδήλωση τίμησε με την σεπτή παρουσία του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος συνοδευόμενος από τον Αρχιδιάκονο του, π. Ιωάννη Μπούτση.
Στο πρώτο μέρος ο Βασίλης Τσαμπρόπουλος ψηλαφεί και εξερευνά τα όρια και τον μυστηριακό λόγο της γέννησης και της ύπαρξης της Μουσικής Τέχνης ως θεόδοτης ικανότητας έκφρασης, υπακοής, ανυπόκριτης αγάπης και ειλικρινούς ομολογίας του ανθρώπου στον Θεό.
Η Μουσική γεννιέται ως αυθόρμητος ήχος της ψυχής, ως αναπόσπαστο κομμάτι της ένθεης ζωής στη γη και ως άρρηκτος κρίκος αιώνιας αγάπης με τον Θεό.
Η εκδήλωση συνοδεύτηκε με βυζαντινούς εκκλησιαστικούς ύμνους της περιόδου από τον Γυναικείο Βυζαντινό χορό “Ψάλτριες” του Πανελλήνιου συνδέσμου ψαλτριών υπό την διεύθυνση της Νεκταρίας Καρατζή, το Βυζαντινό χορό “Άδοντες και Ψάλλοντες” υπό τη διεύθυνση του Λαμπαδαρίου του Ι. Ν. Αγίας Μαρίνης Εκάλης κ. Βασιλείου Παπαγεωργίου και τη χορωδία “ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΞΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ” του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Πολυδρόσου υπό την διεύθυνση του προϊσταμένου του Ιερού Ναού π. Λάμπρου Ανδρεάκη και τη φιλική συμμετοχή του Άρχοντος πρωτοψάλτη της Κωνσταντινουπόλεως Δημητρίου Παπαγεωργίου.
Παρευρέθησαν πολιτειακές και πολιτικές αρχές του Χαλανδρίου, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Βασίλειος Πέππας, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αβύδου κ. Κύριλλος, πλειάδα κληρικών,ο γνωστός μουσικός κ. Χρόνης Αηδονίδης και πλήθος κοινού το οποίο γέμισε ασφυκτικά τον Ιερό ναό.
Μετά το πέρας της εκδηλώσεως ο Μακαριώταος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος συνεχάρη τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Λάμπρο Ανδρεάκη για την άψογη διοργάνωση της σημερινής εκδήλωσης καθώς και τις τρεις χορωδίες που έλλαβαν μέρος σε αυτή.
Κλείνοντας το σύντομο χαιρετισμό του ο Μακαριώτατος, ανέφερε: "Πάσχα σημαίνει πέρασμα. Είναι υπαρξιακή μας αγωνία να περάσουμε κι εμείς, να διαβούμε, να γίνει δίαυλος για να μπορέσουμε στα πολλά και δύσκολα καθημερινά μας προβλήματα να διαβούμε από το σκοτάδι στο φως. Καλό πέρασμα. Να περάσουμε από 'δω που είμαστε στην απέναντι όχθη. Εκεί που υπάρχει η αλήθεια, το φως η ζωή. Έτσι και απόψε αυτήν η πολύ όμορφη εκδήλωση έγινε ένα πέρασμα στο φως της ζωής και της αγάπης. Καλό Πάσχα σε όλους!".
To άρθρο αναδημοσιεύεται απο τον ιστότοπο ΡΟΜΦΑΙΑ
Ένα συγκλονιστικό θαύμα στη ζωή του πιλότου της πολεμικής αεροπορίας απόστρατου Γιώργου Ζαχαριά, το οποίο αποκαλύπτει ο ίδιος και στο οποίο έγιναν μάρτυρες πλήθος κατοίκων της περιοχής της Καλαμάτας, όταν γκρεμίστηκε με το αλεξίπτωτό του στο βουνό του Ταϋγέτου και ο θάνατος θεωρούνταν δεδομένος.
Ο αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας με διακρίσεις στην Ελλάδα και στις Η.Π.Α, όταν ήταν εν ενεργεία, διετέλεσε αρχηγός αποστολής για να εξετάσει και να υποβάλει μελέτη για τα εκπαιδευτικά συστήματα των ιπταμένων των Η.Π.Α στο Texas, San Antonio, Sheppard, Del Rio, Huston. Ωστόσο, αφού αποστρατεύτηκε, δεν έπαψε ν’ ασχολείται με τις πτήσεις και επέλεξε να πετά στον ελεύθερο χρόνο του με αλεξίπτωτο πλαγιάς. Σε μια από αυτές τις πτήσεις ο πρώην ίκαρος έπαθε το δυστύχημα που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή.
Ο ιερομόναχος Νεκτάριος Κοβιλιάτης μαρτυρά ότι τέλεσε επανειλημμένα λειτουργίες στον Ναό της μεταμορφώσεως του Σωτήρος μετά το τραγικό ατύχημα υπέρ αναρρώσεως του Γεωργίου και πλήθος πιστών προσεύχονταν για τον ίκαρο που ήταν σε κώμα.
Ο αργηγός της πολεμικής αεροπορίας τον επισκέφθηκε στην εντατική και συγκινημένος κάλεσε τους γιατρούς να κάνουν ό,τι μπορούν για να τον σώσουν.
Ο ίδιος ο Γιώργος Ζαχαριάς μίλησε στην Εφημερίδα “Ορθόδοξη αλήθεια” για το γεγονός: « Ήταν τον Σεπτέμβριο του 2014, στις 30 του μήνα και βρισκόμουν στην Καλαμάτα. Εκείνη την ημέρα του ατυχήματος είχα έντονη την επιθυμία να πάω να πετάξω με το αλεξίπτωτό μου από το βουνό του Ταϋγέτου που συνήθιζα να πηγαίνω εξασκώντας την ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Ειδοποίησα έναν φίλο και συνάδελφο από την πολεμική Αεροπορία τον Γιάννη, που ήταν τεχνικός για να πάμε μαζί ώστε να μου επιστρέψει πίσω το αγροτικό μου αυτοκίνητο. Ξεκινήσαμε, κάποιοι φίλοι μου είχαν ήδη απογειωθεί όταν φθάσαμε.
Έστρωσα το αλεξίπτωτό μου στην πλαγιά της Άνω Βέργας, απογειώθηκα καλά, παρά το γεγονός ότι ο αέρας δεν ήταν κ τόσο κατάλληλος (υπήρχε διαφορά στην ένταση και τη διεύθυνση του ανέμου….).
Το βουνό του Ταϋγέτου είναι περιοχή για προχωρημένους. Κάποτε είχα ανέβει στα 10.000 πόδια στην κορυφή του σχεδόν και αυτό αποτελεί ρεκόρ. Φανταστείτε ότι σε τέτοιο ύψος πετούν αεροπλάνα.
Για να καταλάβετε το εγχείρημα σας λέω ότι ήμουν στον αέρα με το αλεξίπτωτο επί δυόμισι ώρες. Στο βουνό αυτό δεν υπάρχουν θερμικά ρεύματα, το θερμικό ρεύμα σε ανεβάζει, κατά συνέπεια μόνο κατεβαίνεις από τον Ταΰγετο.
Μόλις απογειώθηκα και πριν βγω έξω από τα βράχια είδα τα σχοινιά του αλεξιπτώτου λίγο μπερδεμένα δεξιά, μπήκα σε περιδίνηση (SPIN) και το αλεξίπτωτό μου άρχισε τις έντονες περιστροφές και την έντονη κάθοδο προς τα κάτω.
Έχανα συνεχώς ύψος, δεν μπορούσα να το βγάλω από αυτήν την κατάσταση, ούτε να τραβήξω το εφεδρικό γιατί ήμουν σε μια χαράδρα και δεν είχα βγει πάνω από την θάλασσα ακόμα.
Απέφυγα κάπως κάτι βράχια όμως τελικά συνέχισα την ανεξέλεγκτη πτώση κ έπεσα πάνω σε ένα βράχο, αφού ήρθε κ καθοδικό ρεύμα την τελευταία στιγμή.
Πρόλαβα από ψηλά κ φώναξα τον φίλο μου που ακολουθούσε με το αυτοκίνητο από το έδαφος, πριν χτυπήσω, να με παρακολουθεί να δει πού θα πέσω. Όντως ο Γιάννης έτρεξε κοντά μου στη δύσβατη περιοχή μέσα σε μια χαράδρα που βρισκόμουν. Ήμουν σχεδόν πεθαμένος, μόλις που ανέπνεα.
Αμέσως πήρε τηλέφωνο το ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας και του είπαν ότι δεν μπορούσε να προσγειωθεί εκεί και στη συνέχεια ειδοποίησε την ΕΜΑΚ, οι οποίοι ήρθαν το συντομότερο δυνατόν και με κατέβασαν με φορείο, ενώ στη συνέχεια με πήγαν στο Νοσοκομείο στην Εντατική. Από τη στιγμή της πτώσης κι έπειτα δεν θυμάμαι, γιατί ήμουν σαν νεκρός, τα περαιτέρω τα έμαθα από τις διηγήσεις των δικών μου.
Ειδοποιήθηκε η γυναίκα μου, ο αδερφός της που είναι γιατρός, η αδερφή μου, η αδερφή της γυναίκας μου, με τον σύζυγό της που είναι επίσης γιατροί στην Αθήνα.
Τελικά με τη βοήθεια όλων με πήγαν στην Εντατική του Γ.Ν.Α στην Αθήνα. Είχα βαριά εγκεφαλική κάκωση, όλα μου τα οστά σπασμένα, εσωτερική αιμορραγία και παραλυσία. Απορούν όσοι γνωρίζουν από αυτά πώς επέζησα, ήταν σα να έπεφτα από τριάντα μέτρα με ταχύτητα ογδόντα χιλιομέτρων.
Έμεινα στην Εντατική για καιρό χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα, απλά ανέπνεα. Ήρθε και ο Αρχηγός της Αεροπορίας να με δει και συγκινήθηκε απ’ ό,τι μου είπαν.
Οι γιατροί έκαναν και προσέφεραν ό,τι καλύτερο μπορούσαν και έπειτα από μερικούς μήνες, το ήθελε ο Θεός και είχα συνέλθει κάπως, όμως ήμουν παράλυτος δεν ένιωθα καν το σώμα μου. Τότε έδωσαν εντολή να πάω πια στο σπίτι μου. Άλλωστε ό,τι μπορούσαν να προσφέρουν, το πρόσφεραν».
«Η γυναίκα μου, με έφερε στο σπίτι μας από το νοσοκομείο. Ήμουν παράλυτος και απελπισμένος από την ανημπόρια μου.
Τότε συνέβη το γεγονός που χάραξε την μετέπειτα πορεία μου: είδα ζωντανά, μπροστά στα μάτια μου στην πραγματικότητα και όχι σε όραμα, μια γυναίκα με καστανά μαλλιά, πολύ δυνατό σώμα, ψηλή. Με κοίταξε με μητρική αγάπη και με σήκωσε σαν βρέφος με τα δυο της χέρια.
Εγώ έκλαιγα κ της λέω: “Θέλω την μητέρα μου…” Η φυσική μου μητέρα Ειρήνη, έχει πεθάνει από καρκίνο. Τελευταία φορά που τη “συνάντησα” μετά το ατύχημα, όταν ήμουν σε κώμα, θυμάμαι μου έλεγε: “παιδί μου γύρνα πίσω δεν είναι η ώρα σου να έρθεις εδώ ακόμα….
Προσευχόταν στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό να με γυρίσει πίσω”. Επίσης κατά την παραμονή μου στο Νοσοκομείο συναντούσα και τον Πατέρα μου, ο οποίος έχει πεθάνει και του έλεγα: “Πατέρα δεν σε αγάπαγα γιατί δεν μιλούσες καλά στη Μαμά, συγχώρα με…” Εκείνος μου λέει: “Δεν πειράζει παιδί μου, τώρα να κοιτάξεις την οικογένειά σου…” κ έφυγε.
Η δυνατή και ωραία Κυρία που με πήρε αγκαλιά σαν βρέφος μου λέει: “Η μητέρα σου είμαι εγώ, εγώ είμαι η Μητέρα σε όλη τη γη…” Αισθάνθηκα μια υπέροχη αγαλλίαση με αγάπη κ πληρότητα ταυτόχρονα.
Πίσω της, ήταν ο Χριστός 33 ετών, με το δεξί Του χέρι μού έστελνε Φως σε όλα τα εγκεφαλοσπονδυλικά μέρη του σώματός μου. Μόλις γέμισα με αυτό το Φως σηκώθηκα όρθιος δεν ήμουν πια παράλυτος και θεραπεύτηκα. Τότε άρχισα να ζω, ήρθε η συνείδηση στο σώμα μου, ότι είμαι ζωντανός. Ο Χριστός μου λέει: “Θα σε ξαναφέρω στη χονδροκομμένη ζωή της γης για να μάθεις να αγαπάς χωρίς όρους…”
Όταν η Θεία Μητέρα (Παναγία) με σήκωσε σαν βρέφος παρουσιάστηκε κάποιος με σηκωμένα μανίκια και το στήθος έξω γεροδεμένος, παριστάνοντας τον δυνατό άντρα, λέει στην Παναγία: “Μην τον καλείς, τελειώσαμε με αυτόν…”.
Τότε η Παναγία με το δεξί της χέρι κάνει μια κίνηση οριζόντια, και ήρεμη, του κάνει νόημα να φύγει, του λέει: “Αυτός πλέον δεν ανήκει σε σένα, ανήκει σε μένα.”
Αυτός, που κατά την γνώμη μου ήταν ο διάβολος, έγινε σκόνη καθώς η Παναγία κινούσε οριζόντια το χέρι Της προς τα δεξιά. Όπως λοιπόν την σκόνη την παίρνει ο άνεμος, έτσι κ αυτός εξαφανίστηκε χάθηκε με τον άνεμο, που δημιούργησε η Παναγία με το δεξί Της χέρι.
Στον Χριστό λέγω: “Κύριε, σας βλέπω 33 χρονών και την Κυρία σαν να είναι 30 χρονών…” Εκείνος μου απαντάει: “Δεν έχουμε ηλικία, απλώς εσύ βλέπεις την Παναγία 30 χρονών κι Εμένα 33 χρονών…
Εγώ παιδί μου είμαι πάνω από τους αγίους, να το ξέρεις. Επίσης σου παρουσιάζομαι 33 χρονών για να με καταλάβεις. Δεν έχουμε ηλικία. Είμαστε πέρα από το χώρο κ τον χρόνο”. Μετά ακούστηκε πάλι το εξής.
“Θα σε επαναφέρω πάλι σ’ αυτόν τον κόσμο της γης για να μάθεις να αγαπάς χωρίς όρους”. Ο Κύριος Χριστός μας, μου το ξανατόνισε να το καταλάβω: “Γι’ αυτό ερχόσαστε στη γη για να μάθετε να αγαπάτε άνευ όρων”.
Από τότε είμαι απόλυτα υγιής, όρθιος, δυνατός, ευγνώμων για το μεγάλο αυτό δώρο προσπαθώ να ακολουθήσω την εντολή που μου έδωσε ο Χριστός.
Πηγή: Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια-Σοφία Χατζή